Eerste "trail" ervaring

Om er even lekker tussenuit te zijn, zijn vriendinlief en ik een midweekje eropuit getrokken naar de Eifel. Een huisje geboekt bij Center Parcs, de auto volgepropt en hup, op weg naar Duitsland.

De laatste weken was er weinig van hardlopen gekomen, en de halve marathon van Luzern sluipt nu toch wel snel dichterbij, dus de hardloopkleding werd ook nog bij elkaar gegrist en in de kofferbak gepropt.

Overzicht alle routes

Maandagmiddag aangekomen en een lekker stukje gewandeld in de directe omgeving van het park. Wat bleek, in de omgeving, en ook direct naast het park, barstte het van de mountainbike-routes en Nordic Walking parcoursen. Er waren 7 van die laatste parcoursen, variërend van zo'n 6 km tot ruim 21. En zelfs de parcoursen die als licht weren aangeduid, hadden minimaal 150 hoogtemeters. Alle routes beginnen en eindigen bij hetzelfde punt, dus voor de echte die-hards, die kunnen er meerdere combineren..

En voor een jongen van de Zuid-Hollandse polders, is elke hoogtemeter die meer is dan een dijkje of een bruggetje over een sloot, onbekend terrein.

Hoogteprofiel geplande route

Dinsdagochtend gingen de loopschoenen aan voor een eerste trainingsrondje. Langs het park kwamen twee routes, één van zo'n 6 km en één van zo'n 12 km. Van en naar het huisje naar het parcours was samen ook nog een kilometer of 2, dus ik begon maar met het korte rondje. Als dat goed ging, dan kon dat lange rondje ook altijd nog later in de week.

Dus zo gezegd, het huisje uit, even satellieten zoeken met de Garmin en vertrekken. Het huisje lag bijna bovenaan in het park, dus de eerste kilometer was één en al afdaling, tot aan het parcours. Na nog even de route van het bord in me op te nemen en wat foto's maken vertrok ik voor mijn rondje. Rustig aan natuurlijk, er kwamen nogal wat beklimmingen aan.

Het begon goed, na 200 meter van het kiezelpad af, het bos in en gelijk goed omhoog. Binnen een paar honderd meters liep ik al een tiental meters boven het pad ernaast. Het tempo was rustig, de ademhaling rustig. Wel was het zo lekker fris dat
mijn adem condenseerde; De herfst was in Duitsland al goed begonnen.

Het eerste pad omhoog

Het pad draaide weg van het kiezelpad en daar begon het klimmen pas echt. Een stuk met, volgens het routekaartje, een stijgingspercentage van 17%. Ter vergelijking, Alpe d'Huez heeft op het steilste stuk ook een percentage van van zo'n 17%.

Niet te zien, maar 17% stijging

Stug probeerde ik te blijven hardlopen, maar vlak onder de top ging ik toch over op wandelen. Op de top even gestop om een fotootje te maken en daarna weer verder. Ik stond echter daarboven op een driesprong en wist even niet meer hoe de route er precies uitzag. Ik koos uiteindelijk ervoor om het pad rechtdoor te nemen, vooral omdat die naar beneden ging en ik dat wel even kon gebruiken. (Achteraf bleek dat ik linksaf, nog verder omhoog had gemoeten).

Een oude mijn

Het lopen naar beneden ging lekker en soepel, niet proberen te veel op te vangen met de benen, maar alles gecontroleerd aan de zwaartekracht achterlaten. Ik was wel de bordjes kwijt die de route aangaven, maar op het moment dat ik daar achter kwam, was ik al zover afgedaald dat ik niet meer terug omhoog wilde.

Zo kwam ik dus ook op het verkeerde punt het bos uit, bij de provinciale weg. Ik kon die oversteken en na
een tunneltje en een bruggetje kwam ik zowaar weer op de route uit. Dit was een stuk glooiende asfaltweg, of beter

gezegd, fietspad.
Hier zag ik ook de eerste medeloper, zo'n 100 meter voor me uit. Ik bleef in hetzelfde tempo lopen en liep langzaam op haar in. Intussen was ik zo'n 4 kilometer onderweg vanaf het huisje, En zo'n 3 kilometer vanaf de start.

Toen ik mijn medeloopster had bijgehaald en begroet had met een "Gutemorgen", vroeg ik even voor de zekerheid of ik nog goed zat en hoever het nog was tot het vakantiepark. Dat bleek nog minder dan een kilometer te zijn, over voornamelijk (vals) platte stukken.

Na een klein stukje door het dorp kwam ik weer op het beginpunt van mijn route uit, en besloot ik voor deze eerste keer maar niet nog een stuk onbekend terrein te belopen. Zelfde route terug naar het huisje, en ook dat was één en al klim.
Bij het huisje aangekomen sprong de Garmin precies op 6 kilometer. Met 133 hoogtemeters. Heel mooi voor de eerste keer.

Hoogteprofiel

De totale loop

Er stond nog een tweede ronde op het programma, maar pijn aan de voet na een wandeltocht gooide roet in het eten. Het is er dus maar bij eentje gebleven. En dat vind ik eigenlijk best jammer.
Het geeft toch wel dat echte buitengevoel, zo door de bossen en over de bergen.

En voor de liefhebbers, hieronder ook nog een overzocht van de mountainbikeroutes. Die heb ik niet uitgeprobeerd, maar ook de echte trailliefhebber zal daar vast wel wat uurtjes plezier aan kunnen beleven.

Overzicht mountainbikeroutes