maandag 27 mei 2013

Halve marathon Leiden

Zondagochtend was het dan eindelijk zover. Om half 11 stond mijn eerste halve marathon in 6 jaar op het programma.

De spanning zat er al goed in, zaterdagavond en het werd een onrustige nacht. Dus al ruim voor de wekker wakker. Vroeg ontbijten kan geen kwaad, dus dat maar vast gedaan, met een lekker kopje koffie erbij.
Tegelijkertijd nog maar eens excel erbij gepakt om de doorkomsttijden van de verschillende tijdschema's uit mijn hoofd te leren en toch maar proberen een beetje te ontspannen.

Om half 9 werd er in de straat getoeterd. Daar ging de zondagsrust voor mijn buren, maar de schoonouders stonden voor de deur om vriendinlief en mij naar Leiden te brengen. Ik had dus in ieder geval 3 toeschouwers..

Ik had besloten om op basis van het gevoel tijdens de warming Up te kiezen met welke pacers ik zou gaan meelopen, die van 1:55 of 2:00. De warming Up ging lekker dus dat werd 1:55... Ik had ook niet veel keuze, want alle pacers van 1:45 tot 2:05 stonden bij elkaar in het startvak, alleen die van 2:00 waren nergens te bekennen. Dus ook al had ik het gewild, ik had er niet eens mee kunnen starten (later bleek dat ze veel verder naar achteren stonden in het vak).. 

Anyway, het startschot klinkt en de massa komt langzaam op gang. En waar ik met pacers meeliep voor een vlak tempo kom ik in de eerste twee kilometers bedrogen uit. Het is nog best lastig om in zo'n groot veld dicht bij je hazen te blijven, maar met wat slalommen lukt het me aardig. 
Vervelend is wel dat de deelnemers van de business run vooraan mogen starten. In die eerste kilometers heb ik een paar bijna botsingen omdat de loper vlak voor me opeens moet uitwijken voor een veel langzamer iemand en ik dat te laat opmerk, maar goed ik heb geen ongelukken veroorzaakt.

Terug naar mijn eigen loop. Plan was dus om zo lang mogelijk ontspannen met de pacers mee te lopen en als de ontspanning begon af te nemen, zou ik in mijn eigen tempo verder gaan.

Zo gezegd zo gedaan, na 5 km nog fluitend achter in het groepje met de pacers en geen enkel probleem. Doorkomsttijd is wat aan de snelle kant, zelfs voor het schema van 1:55, maar het gaat allemaal lekker. De eerste 5 km gingen in ongeveer 27 minuten, dus iets voor op schema, 27:15 was voldoende. 
Ook de volgende 5 km gingen gesmeerd. Op 5,5 km pak ik een bekertje water en neem al lopende weg wat slokken. Althans dat probeer ik, het meeste komt niet in mijn mond terecht, en het kleine beetje dat ik binnen krijg valt verkeerd. Een kilometer boeren was het gevolg. Maar goed, voor de rest ging het lekker. Doorkomsttijd na 10 km 54:05 Deze 5 km ook nog wat sneller dan nodig. 

Ik vond het al raar dat er op 5 en 10 km geen tijdwaarneming was, maar op een kwart marathon doemden opeens de tijdwaarnemingspoortjes op. Doorkomsttijden 56:58, op schema voor 1:54 dus. De benen voelen zich op dat moment weer erg goed.

Nu lopen we al richting het ponton, speciaal neergelegd door het leger voor deze marathon. Maar eerst komen we nog langs de tweede drankpost. Ik sla dit keer over. De pacers remmen af, en ik dribbel rustig verder om weer aan te sluiten als ze voorbij komen. En zo komen we dus bij het ponton aan. Daar scheiden de mannen zich van de jongens. De bikkels van de hele gaan rechtsaf en wij gaan linksaf richting Leiderdorp.

Dat stuk is het eerste stuk met de wind vol tegen, maar nog steeds kan ik het tempo goed volgen. Echter na kilometer 13 besluit ik de groep toch maar te laten gaan, want de hartslag begint gevaarlijk hoog te worden. De ademhaling is nog perfect onder controle, maar ik neem het zekere voor het onzekere. Ik hou de groep echter nog goed in het oog.

Bij de drankpost op 15 km slaat het noodlot echter toe. Ik besluit even te wandelen om goed te kunnen drinken en dan gebeurt het. Binnen een paar seconden lopen de benen vol en ben ik verzuurd. Ik probeer de boel weer op gang te trekken, maar merk gelijk dat alle souplesse verdwenen is. Dat worden 6 lange laatste kilometers.
En dat worden het zeker. Ik krijg het tempo niet eens meer op 5:40 per kilometer, en wat nog veel erger is, het blijft niet bij dat ene keertje wandelen. Nog 3x moet ik 100 meter gaan wandelen om mezelf niet helemaal de verzuring in te lopen, en het schema van 2 uur voel ik steeds harder in mijn nek hijgen. 
Uiteindelijk haalt dat schema me niet in, en finish ik in 1:59:04. Een dik PR (een verbetering van ruim 15 minuten), binnen mijn doelstelling, en ook nog grotendeels volgens plan gelopen. Ik mag dus niet minder dan zeer tevreden zijn.

En toch, en toch hoor ik een piepklein stemmetje dat zegt wat als........

Maar tevredenheid overheerst en nu heb ik nog wat om te verbeteren.

Wanneer mijn volgende halve marathon is weet ik nog niet precies, maar in ieder geval loop ik in oktober in Luzern. Dan moet die 1:55 maar geslecht worden. En tot die tijd, eerst proberen de basissnelheid op te voeren en dan een echt gedegen voorbereiding op deze afstand. En dus niet in 4 weken opbouwen vanaf de 10 km.


1 opmerking: