zondag 29 september 2013

Workx stratenloop Rotterdam Noord

Augustus vorig jaar heb ik het hardlopen weer opgepakt. Toen bij ons in de wijk een loopje van vijf kilometer werd georganiseerd, heb ik toen meegedaan, ondanks dat ik slecht 15 minuten aan één stuk had gelopen.

Veel te snel gestart, ontkwam ik niet aan wandelen en finishte uiteindelijk in 30:30, dat viel nog alles mee... En daarmee was ik één na laatste. Toen viel het me al op dat, misschien wel dankzij een klein deelnemersveld, er relatief veel snelle lopers waren en weinig echte recreanten. Daar kom ik later nog even op terug.

In een jaar is er veel veranderd. Nadat ik een aantal keer een 10 kilometerrloop heb gedaan, heb ik zelfs al een halve marathon gelopen binnen de 2 uur.
Nu ben ik in training voor de halve marathon van Luzern, waar ik met collega's ga lopen, en daarna moet die hele er ook maar eens van komen.

En alhoewel de training voor Luzern niet helemaal naar wens gaat, was ik benieuwd wat nu echt de progressie in een jaar zou zijn. Dus vandaag heb ik 's middags mijn startnummer opgehaald en ben ik lekker gaan lopen. 
Ik had geen streeftijd, geen verwachtingen, maar ik wilde gewoon genieten van een jaar hardlopen.

De groep deelnemers was wat groter dan vorig jaar, alleen waren er dit jaar geen bekenden die mee liepen.

Het parcours bestond uit 3 ronden van ca. 1600 meter met vooraf nog een stukje van zo'n 200 meter. Dit loopcircuit wordt georganiseerd met ook een wielerronde, dus er waren voor de loop nog wat andere onderdelen, zoals een dikke bandenrace voor kinderen en een scootmobiel race.

De start

Vlak na de start
Daarna mochten wij van start. Deze loop was de laatste van het circuit, dus alle deelnemers die nog kans maakten op de eindoverwinning waren aanwezig. Grote favoriet was Patrick Kwist, die niet bovenaan in het klassement stond, maar wel alle wedstrijden waar hij aan had meegedaan had gewonnen.

Rechts mijn 2e haas
Het startschot klonk, en weg waren we. Ik was, ondanks dat ik geen streeftijd had, weer eens te enthousiast en vertrok weer eens te snel. Toen ik na de eerste 200 meter een gemiddelde snelheid van 4:00/km zag heb ik mijn tempo maar iets laten zakken en sloot ik aan bij een dame in het zwart die mij voorbij kwam.
De eerste kilometer ging zo in 4:19, nog sneller dan toen ik mijn PR (22:48) liep.

Ik merkte dat dit tempo eigenlijk nog te hoog was, dus ik liet mijn tempo nog wat zakken en kon weer bij iemand aansluiten. Tweede kilometer ging uiteindelijk in 4:32, nog steeds sneller dan tijdens mijn PR. Toch voelde het niet goed, en blijkbaar had mijn maatje daar ook last van. Het tempo zakte nog verder en ik kwam weer een beetje op adem. De derde kilometer ging echt een stuk langzamer, en daar verloor ik eigenlijk ook de aansluiting met mijn PR-schema: 4:57.

Met nog 2 kilometer te gaan versnelde mijn "haas" en ik kon in eerste instantie nog volgen. Intussen waren we op weg naar de laatste doorkomst en opeens kwam vanuit het niets een loper ons voorbij gesprint alsof de duivel op zijn hielen zat... Die duivel was de koploper, Patrick Kwist, ons nog net voor de streep inhaalde en finishte in 15:32. Wij mochten dus nog een rondje.

Op 4 km helemaal alleen
Mijn maatje draaide zich om te vragen of we echt nog maar 1 rondje hoefden en toen ik dat bevestigde zag ik alleen nog een stofwolk en liep hij zo bij me weg (uiteindelijk finishte hij zo'n 45 seconden voor me). Intussen passeerde ik ook makkelijk de loper die ons net voorbij gesprint was. Die wilde blijkbaar alleen niet gedubbeld worden. Na het keerpunt trilde mijn Garmin dat er 4 kilometers opzaten (4:44). Ik kon het tempo constant houden en had een paar langzamere lopers voor me die ik een rondje kon dubbelen. Na het laatste keerpunt kon ik zelfs weer wat versnellen.
Alleen over de finish
Ik liep intussen wel helemaal alleen, dus een richtpunt voor een eindsprint had ik niet. Na een laatste kilometer van 4:39 finishte ik op m
ijn zelfgeklok
te tijd in 23:11, toch slechts 23 seconden boven mijn PR.

Ondanks dat ik vandaag geen PR heb gelopen neem ik wel een aantal positieve punten mee uit deze loop. Ten eerste, met de snelheid zit het wel goed, ondanks dat de training niet geweldig was de laatste weken. Dat biedt me vertrouwen voor de halve marathon in Luzern van over 4 weken. Ik kan me met een gerust hard richten op de duurconditite en tempohardheid.
Nog even napraten
Ten tweede heb ik gemerkt dat ik toch tijdens een loop, zelfs bij voor mij behoorlijk hoog tempo, kan herstellen en daarna weer versnellen. Zelfs bij een snelheid van boven de 12 km/h kon ik zodanig herstellen dat ik weer kon versnellen naar uiteindelijk zelfs 13 km per uur.

En zodoende kijk ik nu weer met iets meer vertrouwen naar Luzern. Of een tijd van 1:50 realistisch is weet ik niet, maar voor een dik PR (1:59) durf ik wel weer te gaan.

Ook gaat het gewicht langzaam weer de goede kant op, nog proberen een paar kilootjes proberen te verliezen de komende weken, dan hoef ik dat ook niet mee te nemen.

En nog even terugkomend op de sterkte van het deelnemersveld. Met een tijd van 15:32 kun je wel spreken van een zeer respectabele tijd. Verder finishten er van de 49 mannen er 19 binnen de 20 minuten en 41 mannen finishten binnen de 25 minuten. Slechts 1 man finishte buiten de 30 minuten.
Bij de dames zag je eenzelfde beeld, weliswaar geen dames binnen de 20 minuten, maar 9 van de 24 dames finishten binnen de 25 minuten en maar 4 dames deden er langer dan 30 minuten over.

De wedstrijd was perfect georganiseerd, het enige minpuntje vind ik dat er geen chips gebruikt worden. Ik hoop dat de wedstrijd kan doorgroeien en dat ook voor elkaar kan krijgen. Het zou moeten kunnen lijkt mij, want de wielrenners fietsen wel met een chip. Dus dat is nog een kleine aanbeveling voor de organisatie van het stratenloopcircuit.

zaterdag 21 september 2013

Eerste "trail" ervaring

Om er even lekker tussenuit te zijn, zijn vriendinlief en ik een midweekje eropuit getrokken naar de Eifel. Een huisje geboekt bij Center Parcs, de auto volgepropt en hup, op weg naar Duitsland.

De laatste weken was er weinig van hardlopen gekomen, en de halve marathon van Luzern sluipt nu toch wel snel dichterbij, dus de hardloopkleding werd ook nog bij elkaar gegrist en in de kofferbak gepropt.

Overzicht alle routes
Maandagmiddag aangekomen en een lekker stukje gewandeld in de directe omgeving van het park. Wat bleek, in de omgeving, en ook direct naast het park, barstte het van de mountainbike-routes en Nordic Walking parcoursen. Er waren 7 van die laatste parcoursen, variërend van zo'n 6 km tot ruim 21. En zelfs de parcoursen die als licht weren aangeduid, hadden minimaal 150 hoogtemeters. Alle routes beginnen en eindigen bij hetzelfde punt, dus voor de echte die-hards, die kunnen er meerdere combineren..


En voor een jongen van de Zuid-Hollandse polders, is elke hoogtemeter die meer is dan een dijkje of een bruggetje over een sloot, onbekend terrein.

Hoogteprofiel geplande route
Dinsdagochtend gingen de loopschoenen aan voor een eerste trainingsrondje. Langs het park kwamen twee routes, één van zo'n 6 km en één van zo'n 12 km. Van en naar het huisje naar het parcours was samen ook nog een kilometer of 2, dus ik begon maar met het korte rondje. Als dat goed ging, dan kon dat lange rondje ook altijd nog later in de week.

Dus zo gezegd, het huisje uit, even satellieten zoeken met de Garmin en vertrekken. Het huisje lag bijna bovenaan in het park, dus de eerste kilometer was één en al afdaling, tot aan het parcours. Na nog even de route van het bord in me op te nemen en wat foto's maken vertrok ik voor mijn rondje. Rustig aan natuurlijk, er kwamen nogal wat beklimmingen aan.

Het begon goed, na 200 meter van het kiezelpad af, het bos in en gelijk goed omhoog. Binnen een paar honderd meters liep ik al een tiental meters boven het pad ernaast. Het tempo was rustig, de ademhaling rustig. Wel was het zo lekker fris dat
mijn adem condenseerde; De herfst was in Duitsland al goed begonnen.
Het eerste pad omhoog

Het pad draaide weg van het kiezelpad en daar begon het klimmen pas echt. Een stuk met, volgens het routekaartje, een stijgingspercentage van 17%. Ter vergelijking, Alpe d'Huez heeft op het steilste stuk ook een percentage van van zo'n 17%.
Niet te zien, maar 17% stijging
Stug probeerde ik te blijven hardlopen, maar vlak onder de top ging ik toch over op wandelen. Op de top even gestop om een fotootje te maken en daarna weer verder. Ik stond echter daarboven op een driesprong en wist even niet meer hoe de route er precies uitzag. Ik koos uiteindelijk ervoor om het pad rechtdoor te nemen, vooral omdat die naar beneden ging en ik dat wel even kon gebruiken. (Achteraf bleek dat ik linksaf, nog verder omhoog had gemoeten).

Een oude mijn
Het lopen naar beneden ging lekker en soepel, niet proberen te veel op te vangen met de benen, maar alles gecontroleerd aan de zwaartekracht achterlaten. Ik was wel de bordjes kwijt die de route aangaven, maar op het moment dat ik daar achter kwam, was ik al zover afgedaald dat ik niet meer terug omhoog wilde.

Zo kwam ik dus ook op het verkeerde punt het bos uit, bij de provinciale weg. Ik kon die oversteken en na
een tunneltje en een bruggetje kwam ik zowaar weer op de route uit. Dit was een stuk glooiende asfaltweg, of beter
gezegd, fietspad.
Hier zag ik ook de eerste medeloper, zo'n 100 meter voor me uit. Ik bleef in hetzelfde tempo lopen en liep langzaam op haar in. Intussen was ik zo'n 4 kilometer onderweg vanaf het huisje, En zo'n 3 kilometer vanaf de start.

Toen ik mijn medeloopster had bijgehaald en begroet had met een "Gutemorgen", vroeg ik even voor de zekerheid of ik nog goed zat en hoever het nog was tot het vakantiepark. Dat bleek nog minder dan een kilometer te zijn, over voornamelijk (vals) platte stukken.

Na een klein stukje door het dorp kwam ik weer op het beginpunt van mijn route uit, en besloot ik voor deze eerste keer maar niet nog een stuk onbekend terrein te belopen. Zelfde route terug naar het huisje, en ook dat was één en al klim.
Bij het huisje aangekomen sprong de Garmin precies op 6 kilometer. Met 133 hoogtemeters. Heel mooi voor de eerste keer.
Hoogteprofiel

De totale loop

Er stond nog een tweede ronde op het programma, maar pijn aan de voet na een wandeltocht gooide roet in het eten. Het is er dus maar bij eentje gebleven. En dat vind ik eigenlijk best jammer.
Het geeft toch wel dat echte buitengevoel, zo door de bossen en over de bergen.

En voor de liefhebbers, hieronder ook nog een overzocht van de mountainbikeroutes. Die heb ik niet uitgeprobeerd, maar ook de echte trailliefhebber zal daar vast wel wat uurtjes plezier aan kunnen beleven.

Overzicht mountainbikeroutes