"Oud worden"

Vraag: Wanneer weet je dat je oud wordt?

Antwoord: Als je steeds vaker een zin begint met "vroeger was..."

Dat gevoel bekroop mij afgelopen weekend. Vrijdagavond gingen we lekker mosselen eten bij mijn ouders, en omdat ook de Vestingdagen in Hellevoetsluis waren dat weekend, bleven we slapen, zodat we daar zaterdag even naartoe konden gaan.

En gelijk had ik een mooie gelegenheid om weer eens een nieuw rondje te doen als duurloop. Startend vanuit het ouderlijk huis, had ik het plan opgevat om het oude trambaanpad te volgen richting Zuidland, dan af te slaan richting Zeedijk en langs het Spui en het Haringvliet weer terug naar Hellevoetsluis te lopen.
Het trambaanpad heeft zijn naam te danken aan het feit dat hier vroeger de stoomtram van Hellevoetsluis naar Spijkenisse (en andersom natuurlijk) reed. Dit is nu een schitterend fietspad dat vele dorpen op het eiland Voorne-Putten aandoet. Ik kende dit pad nog goed van "vroeger" van als ik wel eens op de fiets naar mijn opa en oma in Hekelingen ging.

Tot zover het VVV-bulletin. Zaterdagochtend maakte ik mijn nieuwe drinkgordel op maat, vulde de flesjes met water en stopte voor de zekerheid een pakje sultana in het zakje, zodat ik nog wat kon knagen als dat nodig bleek te zijn. De route die ik bedacht had was 20-25 km, afhankelijk waar en wanneer ik zou afslaan richting het Spui.

De zon was al goed aan het branden toen ik vertrok, dat was niet afgesproken met het KNMI. Die hadden beloofd dat het in de ochtend lekker bewolkt zou zijn. Na een stukje langs het kanaal door Voorne liep ik een stuk door de polder richting Oudenhoorn om daar het trambaanpad op te gaan. Tempo was ok, maar soepel was anders.

Het trambaanpad in de buurt van Oudenhoorn was oud en vertrouwd, dezelfde huizen, hetzelfde café als 15 jaar geleden nostalgie ten top. Koeien in de wei en de grote groene silo van de aardappelhandel stond er ook nog steeds. En zo "vlogen" de eerste 5 km voorbij, tempo 5:53/km. Ik probeerde al lopende wat te drinken, maar dat is een kunst op zich, zelf met een flesje met "tuut" kreeg ik lekker veel lucht mee en liep ik de volgende kilometer aardig te boeren. Gelukkig kwam ik geen bekenden tegen.

Zo langzamerhand kwam het volgende dorp in zicht, en al een stuk eerder dan dat ik me kon herinneren. Daar had je het al, nieuwbouwhuizen (zeg maar gerust -kasten) hadden het dorp een stuk groter gemaakt. Na de kruising van de doorgaande weg zou het openlucht zwembad moeten volgen. In mijn herinnering kon je die altijd gewoon zien, ruiken en/of horen, maar nu geen teken. (NB: Na kijken op de kaart zie ik dat mijn herinnering het liet afweten, het zwembad zat op een andere plek in het dorp)

Het bruggetje over de Bernisse over, en dan rechtstaf langs het water. Ik loop weer onder de doorgaande weg af en blijf het water lopen. Aan mijn linkerhand ontwaart zich een vakantiepark dat ik nog niet eerder gezien heb en loop rustig door.
Dan tot mijn schrik, loopt de weg dood. Een pannenkoekenhuis is het einde van de weg. "Vroeger" kon je hier doorlopen/fietsen om de visvijver heen en dan kwam je bij het dorp Simonhaven uit. Nu niet meer in ieder geval. Toevalliger wijs was dit ook precies het 10 km punt. Een mooi moment om even te gaan wandelen, nog wat water te drinken en 1 van de sultanas op te eten. Het lopen ging op dat moment al best zwaar, dus ik besluit om het bij 20 km te houden. Ik neem dus dezelfde route terug naar huis. Bij 15 km en 18 km wandel ik nog een klein stukje om te drinken. Even speel ik met de gedachte om nog een korte lus eraan vast te plakken, maar dat doe ik toch niet deze keer. Dat zal me opbreken bij de intervaltraining van maandag houd ik mezelf voor.

Uiteindelijk 20,015 km gelopen in 2:05. Een glas chocomel en wat water, vervolgens een warm bad en een boterham als lunch later is het tijd om naar de Vestingdagen te gaan. En daar kan ik kort over zijn:

"Vroeger was alles beter"



O ja: En die nieuwe drinkgordel? Die zat een stuk beter dan de oude die ik zo'n 7 jaar geleden gekocht had. Dus misschien zijn er tegenwoordig ook nog lichtpuntjes.